گفته شرکت مایکروسافت این است که تا زمانی که بتوانیم تولید هیدروژن را مقرون به‌صرفه‌تر کنیم، آن را با استفاده از سوخت‌های فسیلی به دست می‌آوریم. اگر این اخبار برایتان جالب است، پس تا انتهای این مطلب کوتاه با دشت نور همراه باشید.
مایکروسافت چه تصمیمی در نظر دارد؟
شرکت مایکروسافت در نظر دارد تا ظرف یک دهه، به جای سوخت دیزل از ژنراتورهای پیل سوختی استفاده داشته باشد. مایکروسافت با موفقیت از هیدروژن برای پشتیبان گیری از بخشی از مرکز داده (دیتا سنتر)، به عنوان مدرکی برای اثبات امکان‌پذیر بودن استفاده از این روش استفاده کرده است.
وقتی مدت زمان فعال بودن سیستم بسیار بالاتر از 99 درصد باشد، زمان استفاده واقعی از این پشتیبان گیری بسیار کم خواهد بود.
مایکروسافت به عنوان بخشی از برنامه خود برای پیشگیری از انتشار دی‌اکسیدکربن تا سال 2030، در نظر دارد ژنراتورهای دیزلی پشتیبان برای دیتاسنتر خود را با باتری هیدروژنی جایگزین کند. این شرکت با موفقیت بخشی از یکی از دیتاسنترهای خود را به مدت 48 ساعت تنها با نیروی هیدروژن فعال نگه داشته است.
دیتا سنترها تأسیسات بزرگی هستند که معمولاً پر از سرورها و سایر تجهیزات کامپیوتری یا مخابراتی هستند. دیتا سنترها بهتر است به صورت ساعتی یا روزانه از اطلاعات مؤسسات مالی و دیگر کاربران پرتقاضا بکاپ بگیرند، زیرا یک اتفاق ناگهانی و یا اشتباه بزرگ می‌تواند موجب خرابی کل سیستم شبکه داخلی بانک شود.
اما تمام دیتاسنترها، نه تنها مایکروسافت، بیشتر اینترنت را بدون هیچ گونه پشتیبان گیری یا برنامه ریزی برای اتفاقات ناگهانی میزبانی می‌کنند. این بک‌آپ فضای ذخیره‌سازی ابری شماست، مثلاً جایی است که وب‌سایت Squarespace شما میزبانی می‌شود و میلیاردها تصویر از محصولات آمازون در آن ذخیره می‌شود.
تهیه نسخه پشتیبان از دیتاسنترها بخش کوچکی از انتشار گازهای گلخانه‌ای مایکروسافت را تشکیل می‌دهد، اما مانند بیشتر دیتاسنترها و اکثر بخش‌های دیگر، ژنراتور دیزلی تنها استاندارد صنعتی برای برق پشتیبان می باشد. مایکروسافت به ندرت مجبور است از ژنراتورهای پشتیبان خود استفاده کند و آلاینده‌های گازوئیل تنها 1 درصد از آلاینده‌های تولید شده توسط مایکروسافت را تشکیل می‌دهند. اما این امر باعث می‌شود که دیتا سنتر به یک مورد آزمایشی عالی برای یافتن راه‌حل جدید تبدیل شود.
تجهیز دیتاسنترها با نیروی پشتیبان هیدروژن
تجهیز دیتاسنترها با نیروی پشتیبان هیدروژن پروژه بزرگی است، اما می‌تواند یک مزیت ثانویه برای صرفه جویی در هزینه‌های خود ایجاد کند. یکی از بیانیه‌های مایکروسافت در این زمینه این بوده است که:
مرکز داده آژور مایکروسافت مجهز به سلول‌های سوختی، مخزن ذخیره هیدروژن و الکترولیز کننده‌ای که مولکول‌های آب را به هیدروژن و اکسیژن تبدیل می‌کند، می‌تواند با شبکه برق الکتریکی برای ارائه خدمات متعادل‌سازی بار ادغام شود. وسایل نقلیه دوربرد هیدروژنی می‌توانند در مراکز داده برای پر کردن مخزن‌هایشان توقف کنند.
این آخرین ایده به طرز شگفت انگیزی قابل قبول است، زیرا مراکز داده مایکروسافت حداقل در برخی از مکان‌های مرکزی برای حمل و نقل قاره‌ای ایالات متحده پراکنده شده‌اند و نشان می‌دهد که مایکروسافت می‌تواند به دنبال تقلید از کاری باشد که مزارع باتری تسلا ایلان ماسک در حال حاضر با ذخیره انرژی تجدیدپذیر تولید شده توسط باد و خورشید انجام می‌دهند. به‌عنوان‌مثال، ذخیره انرژی برای دوره‌های کوتاه و بازگرداندن آن به شبکه در زمان‌های با تقاضای بالا، می‌تواند هزینه مصرف کننده و بار نیروگاه‌های سوخت فسیلی را کاهش دهد.
استفاده از هیدروژن برای شرکت‌ها جالب توجه است، زیرا تفاوت بزرگی نسبت به الگوی سوخت فسیلی ندارد و ارائه دهندگان سوخت‌های فسیلی در حال حاضر تأمین کنندگان اصلی هیدروژن هستند. در مورد مایکروسافت، گفته می‌شود که دیتاسنترهایش 99.999 درصد کار می‌کنند و از باتری‌ها برای پوشش فاصله کوتاه بین زمان شروع قطعی برق و شروع به کار دیزل ژنراتور استفاده می‌کند.
اگر مایکروسافت در تعیین زمان فعال بودن سیستم‌هایش دقیق باشد، راه حل پشتیبان مبتنی بر هیدروژن ممکن است به طور متوسط فقط برای حدود 300 ثانیه در سال مورد نیاز باشد. در حال حاضر، این زمان با حداکثر 30 ثانیه باتری در هر طرف، با حدود 4 دقیقه توقف توسط ژنراتور دیزل رزرو می‌شود.
این زمان بسیار کوتاه به نظر می‌رسد، و در طرح‌های کلان، چنین است. اما برای تراکنش‌های بانکی، نظارت علمی و امنیت، تصور کنید Gmail برای 4 دقیقه از کار بیفتد و یا این اتفاق برای فیس‌بوک یا توییتر رخ دهد، هر ثانیه حیاتی است. استفاده از هیدروژن می‌تواند روشی سازگارتر با محیط زیست برای جبران این اتفاق باشد.
